De relatie tussen ‘Het Individu en de Ander’ is ook complex:
De mens is sociaal en zoekt aansluiting, maar dit lukt maar tot op een zekere hoogte. We kijken verwonderd naar de ‘anderen’. Wie zijn zij? Wat doen ze? Het bekijken of het bekeken worden is altijd aanwezig. We zijn echter nooit zeker over wat de ander denkt of hoe hij is.
We blijven wel altijd onszelf – heel uniek en verschillend van elk ander individu – en staan daarom steeds alleen in onze levensstrijd. Het brengt verdriet en woede met zich mee, ook eenzaamheid en een gevoel van onveiligheid. Dit brengt Lut Beuls in haar werken tot uiting door ogen die vooruit turen en die met beklijvende vragen moeten verder leven.